ستاره ها نهفته در آسمان ابری دلم گرفته ای دوست هوای گریه با من

پیاده کوچه را کز کرده راه می روم با سیگاری به دست که خاکسترش مرا به یاد دوستانی می اندازد

 که که خودشان را هلاک مسیر از بین بردن طرف مقابلشان می کنند

آرام آرام می روم احساس خستگی در پاهایم احساس می کنم

کی آرام خواهم گرفت کی به منزل خویش خواهم رسید که آرام و آسوده بر بسترم بنشینم و خودم را از خمودگی بیرون آورم

سیگار در ریه هایم جایی برای خودشان دست و پا کرده است اما من هرگز جایی برای خودم نداشتم

خودم  را  آرام خواهم کرد خودم آرام آرام تا سر حد صفر وجودم پیش خواهم برد

تا کی بگویم دلم گرفته ای دوست - هوای گریه با من

قدرت گریست را ندارم قدرت نگه داشتن خودم را ندارم نمی دانم کی از حزن همیشگی خارج خواهم شد

دلم می خواهد کوچه های تاریک و ساکت را در زیر پایم قرار دهم تا جایی که آخرین پک سیگار را بکشم

با آخرین پک بر سنگفرش آسفالت دراز بکشم و به آسمان بالای سرم نگاه کنم

به آسمان ابری و تاریک بالای سرم که تاریکیش را خودم با دستانم کشیدم

دلم می خواهد آرام شوم آرام به وسعت تمام ستارگان بالای سرم

به وسعت تمام وجودم

سیگار تمام می شود و من ------------------>>>